اواخر هفته 22 و سونوگرافی سه بعدی

سلام دخمل قشنگ مامانی و بابایی  .  سلام فاطمه جون عزیزم

دیروز یکشنبه بود . 24 شهریور ماه . من توی آخرین روز 22 هفتگی بودم و دیگه داشتیم میرفتیم توی 23 هفته . صبح ساعت  10  نوبت سونوگرافی سه بعدی داشتم . دل توی دلم نبود عزیزم  . هم از اینکه میخواستم تورو ببینم و صدای قلبت رو بشنوم هیجان زده بودم و هم از اینکه دوست داشتم و عجله داشتم خبر سلامتیت رو بشنوم و همه چی خوب و روبه راه باشه مضطرب بودم نازنینم .

عزیز دلم برای سلامتیت خیلی دعا کردم  . از اضطراب شب رو خوابم نبرد .  فقط سپردمت به خدا . همه این 22 هفته سپردمت به خدا و بعد از این هم میسپرمت به خود خدا  . من و بابایی همه تلاش خودمون رو میکنیم که تو سالم و سلامت باشی و سعی میکنیم خوب از تو مراقبت کنیم ولی همه چیز دست خداست . آرزو میکنم خدا بهترینها رو برات بخواد خوشگل من .

هر وقت بخوام برم سونوگرافی پر از اضطراب میشم ناز نازی مامان . از بس که دوستت دارم و عاشقتم و اینکه دوست دارم صحیح و سالم باشی و هیچ مشکلی نداشته باشی اینقدر مضطرب میشم ماه من.

صبح زود راه افتادیم و رفتیم مرکز  ام آر آی و سونوگرافی  .  شمارمون 412 بود  و اتاق شماره 3 که مخصوص سونوی سه بعدی بود شماره 405 رو نشون میداد . یعنی 7 نفر تا نوبتمون مونده بود .

خیلی هیجان زده بودم فاطمه جونی من  .  از استرس دل درد بدی گرفته بودم  . بابایی همش من رو دلداری میداد و میگفت مطمئن باش همه چیز خوبه . خانوم فاطمه ما خوبه خوبه .  البته اینو هم بگما خوشگلم , بابایی خودشم خیلی برای سلامتیت دعا میکرد و کمی هم استرس داشت ولی خوب بابایی هم  توداره , هم اینکه ایمانشم از من قویتره . توی راهم که داشتیم میرفتیم به من میگفت به جای استرس شروع کن به ذکر گفتن تا آروم باشی . منم همین کارو کردم . آخه من مامانی حرف گوش کنی هستم . 

خلاصه ساعت حدود 11  نوبت ما شد و من رفتم داخل  . البته بابایی هم چند دقیقه بعد از رفتن من وارد اتاق شد.

خیلی لحظه هیجان انگیزی برای من بود  . آخه بابایی هم اینبار اومد داخل اتاق و میخواست تورو ببینه و صدای قلب کوچولوت رو بشنوه.

وقتی دکتر شروع کرد به سونو کردن فقط مانیتور روبه رو رو نگاه میکردم  . همین که تصویر صورت خوشگلت افتاد روی صفحه ماینتور قند توی دلم آب شد مامانی  . رنگ تصویر نارنجی بود و تو چشمات  رو بسته بودی  و دستاتو جمع کرده بودی و گذاشته بودی تو بغلت  . مثل این بود که دستت زیر چونت باشه .  قربون ژست گرفتنت بشه مامانی .

با این وجود که تصویر خیلی واضح واضح نیست توی سونو , ولی همینقدر هم که میدیدمت چطوری نشستی توی دل مامانی  ,  قند توی دلم آب میشد   .  تصویر مدام میومد و میرفت . دکتر هم با دقت نگاه میکرد و یه سری اعداد رو میگفت.

من چندین بار راجع به سلامتیت پرسیدم و هر بار دکتر گفت که خوبه.

به دکتر گفتم که من قبلا یک بار یه نینی کوچولو داشتم که توی سونوی هشت ماهگیش هرنی دیافراگم نشون داده و بعد از به دنیا اومدنش هم دوباره رفته پیش خدا ,

پرسیدم  فاطمه جونیم که همچین مشکلی نداره ؟ و دکتر گفت نه خدارو شکر چنین مشکلی تا به اینجا که نداره .

چند دقیقه بعد پرسیدم که خانوم دکتر حرکتاش خوبه ؟ ایشونم گفتن بله حرکتشم خوبه.

بازم کمی بعد پرسیدم همه انداماش تشکیل شده ؟ و دکتر با خونسردی گفت بله.

من رو که اگر میزاشتن ,  دوست داشتم از تک تک اعضای بدنت سوال کنم و دکتر هم مفصل برام توضیح بده , ولی میدونم که هرگز امکان همچین چیزی نیست و نخواهد بود و دکترا همیشه خونسردن و کم حرف و به کوچکترین توضیحی قناعت میکنن .

بعد هم صدای قلب کوچولوت رو شنیدم که تند تند داشت میزد    قربون قلب کوکولوت برممممممممم کوچولوی مامانی ,  من فقط مانیتورو نگاه میکردم که از همه لحظه ها استفاده کنم و هر وقت که عکست روی صفحه ظاهر میشه با دقت نگاهت کنم . فدای نشستنت بشم من .

قربونت برم که اینقدر تو ماهی و مامانی رو اذیت نمیکنی دختر گل من.

وقتی از مرکز سونو اومدیم بیرون ,  خیلی خوشحال بودم که حالت خوب بوده و مشکلی نداشتی. قرار شد عصر بعد از ساعت 6 بابایی بره و عکس و سی دی سونو رو همراه جوابش بگیره و بیاره.

خیلی خوشحال بودم ولی خیلی هم احساس خستگی میکردم  .  دوست داشتم زودتر بیام و خبر سلامتیت رو بزارم توی وبلاگت و همه دوستای گلمون با خبر و از خبر سلامتیت خوشحال بشن.

ولی وقتی رسیدم خونه خیلی خسته بودم . سر گیجه داشتم  و بیحال بودم  . اول فکر کردم از خستگی سرم گیج میره ولی حتی بعد از یکی دو ساعت خواب هم این حالت ضعف شدید و بی حالی و سر گیجه خوب نشد.

خیلی روبه راه نبودم نازنینم . بعد از درست کردن شام که دیگه فکر میکردم دارم غش میکنم . حتی گلوم هم میسوخت و نفسم در نمی اومد. فکر کردم فشارم پایینه ولی فشارمم روی 10.5 بود و کم نبود , اما حال خیلی بدی داشتم  . فکر کنم به خاطر فشار زیادی که صبح بهم وارد شد و با استرسی که داشتم و گرما و خستگی که بهش اضافه شده بود حسابی بیحال شده بودم عزیز دلم.

به خاطر اینکه یه وقت تو هم اذیت نشی و بهت فشار نیاد دیگه دیروز نیومدم اینجا و چیزی یادداشت نکردم و موکول کردم به امروز همه چیز رو.

امروز خیلی بهترم عزیز دلم   .  صبح هم بیحال بودم و حال نداشتم زود بیدار شم ولی تو همش تکون میخوردی و لگد میزدی  . فکر کنم میگفتی مامانی زود باش بیدار شو من گشنمههههههههههه .  از دست این مامانی تنبل خواب آلو .  آخه دیشب خیلی شام هم نخوردم خوشگلم .

الان خیلی خوبم نازنازی مامان . ضعفم برطرف شده و دیگه بیحال نیستم. خیالت راحت قند عسلم. .    خوشحالم که  تو خوبی نازنیممممممممممم.

میبوسمتتتتتتتتتتتتتتتتت عزیز دل مامانی و بابایی . همیشه خوببببببب باش . باشهههههههه؟

به بابایی میگم عکس سونوی ان تی  و عکس این سونوی سه بعدیت  رو اسکن کنه , تا بزارمش توی وبلاگت , هم برای یادگاری و هم اینکه خودم از دیدنش همیشه خوشحال بشم و خاطراتم زنده بشه .